Juliusz Jakubaszko

Profesor Juliusz Jakubaszko jest absolwentem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu. Jest specjalistą anestezjologii i intensywnej terapii (1974) oraz medycyny ratunkowej (2000).

Prof. J. Jakubaszko otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w 1990 roku, a tytuł profesora nauk medycznych w roku 2003. Był organizatorem oraz kierownikiem pierwszych w kraju uniwersyteckich Katedr Medycyny Ratunkowej: Collegium Medicum w Bydgoszczy (2001) oraz na Akademii Medycznej we Wrocławiu (2004). Główne kierunki badań Prof. Jakubaszko to: w anestezjologii i intensywnej terapii – monitorowanie funkcji życiowych w stanach krytycznych, terapia nerkozastępcza, niewydolności wielonarządowe; w medycynie ratunkowej – zaawansowana resuscytacja krążeniowo – oddechowa, leczenie poresuscytacyjne, stany nagłego zagrożenia życia, postępowanie okołourazowe, organizacja, nauczanie i zarządzanie w systemach ratownictwa medycznego i medycyny katastrof; w medycynie hiperbarycznej – zastosowania tlenoterapii hiperbarycznej w praktyce intensywnej terapii i medycyny ratunkowej. Prof. J. Jakubaszko jest autorem i wykonawcą pierwszego w kraju zabiegu ciągłej hemofiltracji tętniczo-żylnej (CAVH) u pacjenta intensywnej terapii (grudzień 1983).

Prof. J. Jakubaszko jest autorem ponad trzystu publikacji naukowych. Jest też redaktorem pierwszych dwunastu polskich wydań amerykańskich i brytyjskich podręczników do medycyny ratunkowej (w tym: „Medycyna ratunkowa NMS”, S.H.Plantz, J.N.Adler – Wrocław 2000; „Medycyna Ratunkowa” (skrót), D.M. Cline, O.J. Ma, J.E. Tintinalli –Wrocław 2003; „Medycyna Ratunkowa Wieku Dziecięcego”, G.R. Strange, W.R. Ahrens, R.W. Schafermeyer, W.C. Toepper – 2003; „Podręczny Atlas Zabiegów Ratunkowych u Dzieci”, Ch. King, F. Henretig – Wrocław 2003; „ABC Postępowania w urazach”, P. Driscoll, D. Skinner, E. Earlam – Wrocław 2003; ”ABC Resuscytacji”, M.C. Colquhoun, A.J. Handley, T.R. Evans – Wrocław 2005).

Prof. J. Jakubaszko jest też redaktorem licznych innych polskich wydań uznanych opracowań medycznych dla lekarzy, pielęgniarek i ratowników medycznych. Ponadto, jest autorem pierwszego polskiego podręcznika „Ratownik Medyczny” (Wrocław 2003) oraz założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma „Polish Journal of Emergency Medicine”.

Prof. J. Jakubaszko jest promotorem siedemnastu doktoratów. Jest również autorem pierwszego polskiego programu specjalizacji lekarzy w zakresie medycyny ratunkowej (CMKP, Warszawa 2000) oraz autorem pierwszego programu nauczania nowego zawodu: licencjonowanego ratownika medycznego.

Prof. J. Jakubaszko bierze aktywny udział w działalności wielu towarzystw naukowych. Był Członkiem – Założycielem Club of Leuven (1992), a później Członkiem – Założycielem Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EuSEM – 1994), którego był Wice-Prezydentem w latach 1994-2002. Ponadto, jest Członkiem – Założycielem Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (1999), którego był pierwszym Prezesem w latach 1999 – 2019. Ponadto, Prof. Jakubaszko jest Członkiem Honorowym: Amerykańskiego Kolegium Lekarzy Medycyny Ratunkowej (ACEP), Amerykańskiej Akademii Medycyny Ratunkowej (AAEM), Irlandzkiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (IAEM) oraz Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EuSEM). Jest też członkiem Zarządu Światowej Federacji Medycyny Ratunkowej (IFEM), a do 2018 roku był Ambasadorem Europy w tej organizacji. Jest Członkiem – Założycielem Polskiej Rady Resuscytacji (2000) oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii (PTAiIT).

Prof. J. Jakubaszko jest pionierem polskiej medycyny ratunkowej. Jest organizatorem pierwszych w kraju Intensywnych Kursów Specjalizacyjnych Medycyny Ratunkowej (1999, 2000, 2002) oraz inicjatorem i członkiem zespołów przygotowujących projekty legislacyjne dla medycyny ratunkowej i ratownictwa medycznego w polskim systemie ochrony zdrowia (1998, 2001).

Prof. J. Jakubaszko jest również autorem założeń organizacyjnych i zasad funkcjonowania szpitalnego oddziału ratunkowego w szpitalnictwie polskim oraz autorem szeregu definicji i terminów, które przyjęły się szeroko w polskim nazewnictwie medycznym, jak np.: medycyna ratunkowa, lekarz medycyny ratunkowej, szpitalny oddział ratunkowy (SOR), medyczne czynności ratunkowe, kwalifikowana pierwsza pomoc. Jest też autorem pierwszego polskiego programu podstawowej specjalizacji lekarskiej w zakresie medycyny ratunkowej (2000), a w listopadzie 2010 został powołany przez Ministra Zdrowia na Przewodniczącego Zespołu Ekspertów do uaktualnienia programu specjalizacji w dziedzinie medycyny ratunkowej.
Prof. J. Jakubaszko jest organizatorem pierwszego w Polsce i Europie Środkowej Kongresu Medycyny Ratunkowej (CEEM, wrzesień 2000) oraz kolejnych sześciu kongresów CEEM (2004, 2009, 2013, 2015, 2017 i 2019). Jest też organizatorem dorocznych Międzynarodowych Zimowych Konferencji Intensywnej Terapii i Medycyny Ratunkowej (od 1992 odbyło się 28 edycji tej konferencji). Ponadto, jest współorganizatorem Europejskich Kongresów Medycyny Ratunkowej EuSEM (od 1998). Za tą aktywność został nominowany w roku 2015 Honorowym Ambasadorem Kongresów Polskich.

W latach 1999-2003 i 2008-2014 Prof. Jakubaszko pełnił funkcję konsultanta krajowego ds. medycyny ratunkowej, a w latach 2004-2008 był konsultantem wojewódzkim w tej dziedzinie dla Dolnego Śląska. Prof. J. Jakubaszko jest też organizatorem i konsultantem pracowni tlenoterapii hiperbarycznej w Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich (2003). Poza tym, jest organizatorem i Konsultantem Naukowym Centrum Tlenoterapii Hiperbarycznej CREATOR przy Klinice Medycyny Ratunkowej USK we Wrocławiu (od 2006). W latach 1994-2000 był Koordynatorem Krajowym programu Młodych Menadżerów Szpitalnictwa HOPE przy Standing Committee of Hospitals of European Union.

Za swoją działalność Prof. Jakubaszko został uhonorowany wieloma zaszczytnymi nagrodami i odznaczeniami.

Jest on między innymi laureatem międzynarodowej nagrody „Emergency Medicine Founders Award 2017”, do której nominowany został przez Amerykańską Akademię Medycyny Ratunkowej. Jest też laureatem licznych nagród resortowych, w tym prestiżowej „Nagrody Ministra Zdrowia, im. Błogosławionego Gerarda” za zasługi w tworzeniu i rozwoju polskiego ratownictwa medycznego (2012). W roku 2018 został Laureatem Dolnośląskiego Klucza Sukcesu w kategorii „Największa Osobowość w promocji Regionu”. Został również odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013).